Φλότοφ, Φρίντριχ φον

(Flotow, Τόιτεντορφ 1812 – Ντάρμστατ 1883). Γερμανός συνθέτης. Μετά τις μουσικές σπουδές του στο Παρίσι, αφιερώθηκε στη σύνθεση λυρικών μελοδραμάτων και σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το Ναυάγιο της Μέδουσας (1839), το πρώτο από τα περίπου είκοσι μελοδράματα και μπαλέτα, από τα οποία μόνο τα Αλεσάντρο Στραντέλα (1844) και Μάρθα (1847) έγιναν αρκετά δημοφιλή. Μουσικός διευθυντής στην αυλή του Μεκλεμβούργου κατά την περίοδο 1855-63, εγκαταστάθηκε πρώτα στο Παρίσι κι έπειτα στη Βιέννη. Η φυσιογνωμία του ως συνθέτη εκτιμήθηκε με διάφορους τρόπους. Έτσι οι πρώτες κριτικές αρνούνται ολόκληρη την παραγωγή του Φ., ευχάριστα μελωδική, προτιμώντας τις κωμικές όπερες των Αντόλφ Αντάμ, Λουί Ζοζέφ Ερόλ, Ντανιέλ Ομπέρ, Αντριέν Φρανσουά Μπουαλντιέ. Έπειτα όμως άλλαξαν εντελώς διάθεση, και το έργο του Φ. κρίθηκε ως αριστουργηματικό, αναγνωρίστηκε δηλαδή στη μουσική του μια απλή πρωτοτυπία, τροφοδοτημένη περισσότερο από το ύφος του ρομαντικού γερμανικού Lied, παρά από την ιταλική ή γαλλική λαμπρότητα. Ο Φ. έγραψε και μερικά έργα μουσικής δωματίου.